Co jakiś czas dopytuję Dubska ekipę, czy mają jeszcze zwyczaj grać na ulicach. W Berlinie oczywiście, bo gdzieżby indziej. Tak mi się zestarzała wyobraźnia, że nawet w snach i fantazjach nie jawi mi się rege w publicznej przestrzeni.

Jak wszyscy dobrze pamiętamy i wiemy, porównywanie stanowi nieodzowne narzędzie artystycznej krytyki i technikę, mającą zasłużone miejsce w metodologii. I choć wiedzie nieuchronnie w stronę niepewnej i pozornej wiedzy, trudno się go wyzbyć i opędzić się przed jego skutkami.

Songs Of Glory – Pieśni Chwały2oo8 Agora S.A.W dawnych czasach zasłynąłem jako autor i organizator spotkań seminaryjno-warsztatowych pt. Ludowe źródła kultury popularnej i masowej. Musiał w tym maczać swój paluch jakiś Duch Czasu, bowiem wtedy też poczynał się projekt, dziś znany jako Trebunie-Tutki & Twinkle Brothers. Minęły lata, epoki, pokolenia i na dowód, że tylko krowa nie zmienia zdania, redakcja, która kiedyś obiecywała, że rege nie zagości na jej łamach, została medialnym patronem i wydawcą albumu, jakiego mogliby pozazdrościć nowowstępujący na rege-scenę.

Niniejszy tekst nie ma być przewodnikiem czy jakimkolwiek, zahaczającym chociażby o zupełność, kompendium. To tylko zapis kilku subiektywnych obserwacji, których lekturę autor uważa za przydatną odwiedzającym stolicę Czech czytelnikom Spliffa. Tekst powstał w oparciu o wspomnienia z łącznie około dwutygodniowego pobytu w Pradze i  parę przewodników (linki na końcu).