Narkotyki służą ludzkości od tysięcy lat. W odmiennych kulturach „magiczne” efekty ich działania wykorzystywano w rozmaity sposób. Dzięki swoim nietypowym właściwościom dostarczały wrażeń mistycznych i pozazmysłowych, pomagały oderwać się od rzeczywistości, rozluźniały ciało i umysł.

Trwa druga wojna światowa. Młody, niespełna 40-letni chemik w zaciszach szwajcarskich laboratoriów szuka wraz z innymi współpracownikami zatrudnionymi przez ten sam koncern farmaceutyczny nowego leku kardiologicznego. Już takie badania prowadził, w 1938 r., ale je zostawił. Teraz wrócił. Przypadkowo, podczas syntezy kwasu lizerginowego „uchwycił” nieznaną wcześniej substancję, którą dodatkowo, zupełnie nieświadomie częściowo wchłonął.

Albert Hofmann w powszechnej świadomości pozostaje zwykle tylko i wyłącznie „odkrywcą LSD”, co bardziej zorientowani miłośnicy psychodelii przytoczą słynną anegdotkę z przejażdżką rowerową, czy zaskakującą długowieczność szwajcarskiego chemika (Albert dożył 103 lat!).

„W ostatni piątek, 16 kwietnia 1943 roku, wczesnym popołudniem byłem zmuszony przerwać pracę w laboratorium i udać się do domu z powodu niezwykłego uczucia niepokoju i lekkich zawrotów głowy. W domu położyłem się do łóżka i zapadłem w całkiem przyjemny nastrój jakby odurzenia, charakteryzujący się szczególnym pobudzeniem wyobraźni. W stanie podobnym do snu, z oczami zamkniętymi (blask dziennego światła sprawiał mi przykrość), chłonąłem zmysłami nieprzerwany strumień fantastycznych obrazów i niezwykłych kształtów z mocną, kalejdoskopiczną grą kolorów.”