Po tysiącach lat obecności w Andyjskiej kulturze i 50 latach bezsensownej, szkodliwej i źle funkcjonującej prohibicji, koka miała niedawno szansę powrotu do łask. Propozycję wykreślenia liści z listy substancji zakazanych zablokował jednak wiedzący jak zwykle lepiej Wujek Sam.

Kary „za posiadanie nieznacznych ilości” są niekonstytucyjne – orzekł we wrześniu Sąd Najwyższy Argentyny rozpatrujący sprawę piątki młodych skazanych na miesiąc więzienia za kilka skrętów. Jaka ilość jakiego środka jest nieznaczna, nie powiedział. Z uzasadnienia: „Każdy dorosły jest wolny w podejmowaniu decyzji życiowych bez ingerencji państwa”, „Nie można zakazać posiadania i spożywania narkotyków w przestrzeni prywatnej, bez ostentacji i nakłaniania lub szkody osób trzecich, gwałci to bowiem prawo jednostki do decydowania, czy chce mieć narkotyki lub ich używać”.

Evo Morales, pierwszy w historii Boliwii prezydent-Indianin, zapewnił sobie zwycięstwo w dość szokujący dla europejczyka sposób – obiecał walkę o honor świętej andyjskiej rośliny – koki. Pierwsze skojarzenie, jakie zapewne przychodzi większości z nas do głowy, to horrendalnie drogi biały proszek i ciemni panowie w ciemnych okularach. Tymczasem dla mieszkańca Ameryki Południowej roślina, z której produkowana jest kokaina, stanowi nieodłączny element życia codziennego i tożsamości kulturowej.