„Mogę załatwić tylko trochę trawy, ew. opium. Możesz też skoczyć po coś do apteki, ale alkoholu nie da rady. Mój kontakt stracił dojście“ - mówi przepraszającym tonem dwudziestodwuletnia Farnaz. Zorganizowanie libacji w Islamskiej Republice Iranu to nie lada wyzwanie. Wprawdzie większość pijących ma swoje stałe źródło, jednak każdorazowa „transakcja“ obarczona jest jakże znanymi polskim palaczom problemami.

Prawdopodobnie każdy z miłośników świętego dla rastafarian, hinduskich saddhu czy chińskich alchemików zioła, zastanawiał się kiedyś dlaczego roślina, która od wielu tysięcy lat jest w kulturach pozćuropejskich utożsamiana z boskimi cnotami tj. ekstaza, miłość i wszechmożne poczucie tożsamości z żywym światem, w naszej postindustrialnej cywilizacji nabrała skrajnie negatywnych konotacji i stała się powszechnie akceptowanym symbolem „zła wcielonego” ?

W styczniu 1986 r., w ramach szeroko zakrojonego programu promowania globalnej strategii rządzenia, prezydent Ronald Reagan oświadczył swojemu narodowi, że „powiązania rządów satelitów sowieckich takich, jak Kuba czy Nikaragua, z międzynarodowym przemytem narkotyków i terroryzmem stają się coraz bardziej widoczne.