„Nie każdy to spotyka, nie każdego to dotyka, czy tych zdrowych jak ryba, czy tych na antybiotykach (...)” - przytoczony początek utworu otwierającego ostatnią produkcję Grubsona powinien mówić sam za siebie.  Chłopakowi dane było złapać wysoką falę!!!

W pierwszą środę grudnia  spotkali się w klubie  i była to ich pierwsza próba. Tego dnia powstała też koncepcja, żeby zrobić świąteczne kartki z napisem: – Ta karta jest znakiem naszego istnienia nawzajem. Mojego – że piszę, Twojego – że mam komu. Niech się święci – oto życzenie. A poza tym: Pozdrowienia dla pozostałych przy życiu. Pozdrowienia dla opuszczonych i samotnych. Napis ten oddaje nastrój porannej chwili tamtego czasu.

Impulsem do skrobnięcia tej recki właśnie teraz był telefon od muzyka z zespołu Sensorry. Michał Sosna, chłopak z energią Siłaczki stara się głową przebić mur z koślawym napisem „Polska Branża Muzyczna” – czytaj: chce grać koncerty! Z wielką przykrością odrzekłem, iż żyjemy na pustyni koncertowej, gdzie w nielicznych oazach alternatywy terminy klepie się z dużym wyprzedzeniem.

Mówiąc o początkach dubu w Polsce wiele zdarzeń i faktów traktujemy umownie, co widać nie tylko w wypowiedziach twórców tego gatunku i reprezentantów stylu, ale i w przykładach, dobranych dla zilustrowania jakiegoś poglądu czy przeświadczenia. Tak jest z płytami i nagraniami. Album Trzykroć Biada wydany został po płycie Fala, choć nagrany był wcześniej i są to pierwsze publikacje wprowadzające słowo dub w szerszy obieg.

2009 Folkers  (Muzeum Kultury Kurpiowskiej w Ostrołęce) Nie jestem częstym słuchaczem polskiego etno ni folku, choć warto, jakoś nie przyzwyczaiłem się dawniej i teraz są mi słabo znane, brzmią (paradoksalnie) zbyt obco. Całkiem podobnie zresztą z muzyką z innych regionów globu. Ponieważ nie sposób nie znać KZWW, po spojrzeniu na okładkę (która bardzo mi przypadła do gustu) i instrumentarium, przed odtworzeniem spodziewałem się czegoś dość zbliżonego.

  ...Czyli wszystkie gry video są o miłości( Wydawnictwo Lampa i Iskra Boża 2006, 2008 ) Jakub Żulczyk (rocznik 1983) do tej pory napisał dwie powieści: „Zrób mi jakąś krzywdę” i „Radio Armageddon”. Jest niezależnym publicystą, recenzentem, felietonistą, prowadzi też własnego bloga. Post student dziennikarstwa, obecnie wolny strzelec. Pisze dla „Dziennika”, „Machiny” i innych takich, których nikt chyba nie czyta.

Soul of the Sufi Live in Warsaw 2oo7 / M Records / Open Sources 2009/ Kawwali to bodaj pierwszy orientalny styl rozpoznawany w Europie o tak precyzyjnie określonych korzeniach i źródłach pochodzenia. Zanim się tu pojawił w drugiej połowie wieku dwudziestego, postrzegany był jako przejaw folkloru muzyki Indii, typowy dla różnych jej regionów.

Znacie Ponia Kolnego, Niesfornego Bonka, Zająca Cokictokloca, Jeżusa Mariana, MegaMotyla oraz Paprodziada? Osobiście za bardzo ich jeszcze nie kojarzę, trudno też ich do kogokolwiek porównać. Jednak z tej racji, że podesłali mi zupełnie za friko ten swój absurdalnie fajowy album (wydany na świat z początkiem maja), napiszę teraz tak: Prawdopodobnie najlepsza płyta tego roku… bez dwóch zdań. A zamiast drugiego zdania palnę: Jeżeli nie lubisz traw, to pif paf!

GUDONIS JAKO AUDIOMARA– Fajna ta płyta – powiedziała Hortensja – bo nie tak absorbująca. Można przy niej robić różne rzeczy. – I nie myśleć – dodaje po chwili, co nam przypomina, że tak właśnie dawniej pojmowano medytację. Jako niemyślenie albo zatrzymanie myśli. Czasem dopatrywano się w tym objawów psychicznej choroby. Kiedy indziej utożsamiano ją z jogą. Gdy zaczynałem się tym interesować jednym z pierwszych zaleceń było liczenie oddechów. Joga zaleca skupienie na oddychaniu, samo tchnienie nazywając twórczą mocą określaną jako prana.

„(...)tam gdzie płoną mikrofony, trzeszczą głośniki(...)”Fandango Gang – album duetu prawdziwych weteranów muzyki, połączenie hip-hop’u i regge, ale i nie tylko.  Wśród widocznych naleciałości z poprzednich projektów artystów, na wierzch przebija sie oryginalny, czasem zaskakujący pojawiającym sie w kawałkach kontrastem album z ciekawymi tesktami, czasem rażące swoim realizmem i brutualnością przekazu wokale, ale równierz paczka swietnej, energicznej i porywającej muzy na niejedna imprezę.