Smutną prawdą jest, że tworzymy społeczeństwo, które nie potrafi wyobrazić sobie życia bez alkoholu. Dużo smutniejszą prawdą jest jednak to, że nie potrafimy się do tego przyznać. Warto może zastanowić się zatem, jak smutne są tego powody.

    Jest lato, sezon podróży, trwają wakacje. Do USA nie jeździ się już zarabiać, ale turystycznie bądź do rodziny. Piszemy ostatnio o Europie, o ONZ, tymczasem sytuacja wewnętrzna w Stanach, kraju mającym w tej organizacji zdecydowanie największe wpływy, nie pojawiała się dotychczas na łamach Spliffa.

Każdego roku w Stanach Zjednoczonych tytoń uśmierca 430 tys. ludzi, a 200 tys. traci życie przez alkohol. W 1999 r. dwa miliony osób było hospitalizowanych, a 140 tys. straciło życie w wyniku efektów ubocznych czy reakcji na działanie leków przepisanych przez profesjonalnych farmaceutów. Każdego roku konsumpcja zalegalizowanych prawnie środków farmaceutycznych skutkuje problemami zdrowotnymi odpowiedzialnymi za ok. 15% wszystkich szpitalnych przyjęć, co odpowiada kosztom leczenia rzędu 136 miliardów dolarów.

II Wojna Światowa spowodowała drastyczny spadek konsumpcji narkotyków, która osiągnęła w Ameryce najniższy poziom od ponad pół wieku. Gdy liczba uzależnionych od heroiny spadła z 200 000 w 1924 r. do ok. 20 000 w latach 1944-45 pojawiła się nawet nadzieja, że uzależnienie przestanie być zaliczane do głównych problemów społecznych tego kraju.

    „Od czasów renesansu rozwój każdego imperium handlowego związany był z poszukiwaniem i uzurpacją obcych surowców mineralnych i niemal każde z nich – nie wyłączając brytyjskiego, francuskiego i holenderskiego – wykorzystywało narkotyki jako łatwy sposób finansowego wsparcia swojej zamorskiej działalności” – pisał były członek kanadyjskiego korpusu dyplomatycznego, profesor Uniwersytetu Kalifornijskiego w Berkeley, Peter Dale Scott.

W styczniu 1986 r., w ramach szeroko zakrojonego programu promowania globalnej strategii rządzenia, prezydent Ronald Reagan oświadczył swojemu narodowi, że „powiązania rządów satelitów sowieckich takich, jak Kuba czy Nikaragua, z międzynarodowym przemytem narkotyków i terroryzmem stają się coraz bardziej widoczne.

Jarosław Jakimczyk, dziennikarz magazynu „Wprost”, zaniepokoił niedawno czytelników internetowego portalu gospodarczego swoim doniesieniem z frontu „wojny z narkotykami” w Afganistanie, którą ujrzał na własne oczy. Przerażony sytuacją, jaką dostrzegły jego rozpalone miłością do Ameryki dziennikarskie zmysły, pisał tak: „Miejscowi baronowie narkotykowi szczodrze finansują talibów w zamian za ochronę opiumowych interesów.

Wszyscy dobrze wiemy, że nasz kulturowy obraz konopi jest od ponad pół wieku jednym z najbardziej wypaczonych i poddanych wszechstronnej manipulacji. Ta wspaniała roślina była przez wiele tysięcy lat utożsamiana z boskością. Dzięki działaniom rządów i negatywnej propagandzie, połączono ją jednak szybko z przestępstwem, narkomanią i degradacją społeczną. Kto uwierzyłby w takim razie, że podczas II Wojny Światowej, w dzisiejszej „ojczyźnie prohibicji” – Stanach Zjednoczonych, gorąco namawiano do jej sadzenia?