Piękna to powieść. I dobra i mądra. I ucząca, jeśli jeszcze czegokolwiek może nas nauczyć literatura. Poetycka, rzec by można. Gdy zacząłem ją czytać, myślałem, że nie dotrwam do końca. Tymczasem końcówka przynosi efekt piorunujący. Zaczynam łączyć w wyobraźni rozproszone wątki i przedstawiony świat powoli staje się moim. Pamięć przywołuje muzykę, kwitowaną w opisie do funkcji epizodu, choć cała powieść nie miałaby bez niej sensu.

Są rzeczy niewyśnione przez filozofów, które podobają się niejako z założenia. To one sprawiają, że możemy mówić o gustach, o których się nie dyskutuje. Bez nich nie jest możliwa rozmowa. Bez nich nie ma dialogu ni refleksji, czasem pojętej jako wewnętrzny dialog, rozmowa ze sobą.

Próbuję sobie przypomnieć, jak to było w dawnych czasach. Nie chcę przez to powiedzieć, że znane są mi losy i historie terrorystycznej tradycji, zapoczątkowanej przez cygańską kapelę Birkuta i old–timowe bandy. Każdy Cygan to diler haszu i patelni – głosi legenda, której fragmenty kolebią mi się w labiryntach pamięci.

Dzięki uprzejmości autora i wydawnictwa Krytyki Politycznej, publikujemy fragment nowej książki Kamila Sipowicza, „Encyklopedia polskiej psychodelii”, która ukaże się pod koniec marca 2013. Zapraszamy do lektury, a potem do księgarni!

Zaiste trzeba odmienionej percepcji i wrażliwości, by zobaczyć i usłyszeć słowa i dźwięki umieszczone w albumie Geneza. Tak normalnie to płyta nie do słuchania. Nowoczesna technika rejestracji i odtwarzania czyni ową muzykę po prostu niemożliwą. Cudem przetrwałe do naszych czasów fragmenty natchnień są czymś więcej niż tylko dokumentem epoki. Są trochę innym świadectwem obecności i tego, że wszyscy nie muszą stanowić większości.

Też kiedyś byłem feministkiem i może dlatego jest mi to takie bliskie. Pochwalone powalają od pierwszego słuchania. Sam to widziałem na koncercie. Gdybym najpierw słuchał płyty, jak wszyscy konsumenci, nie byłoby mnie teraz tutaj w otoczeniu piękna. Pytając o źródła i korzenie niepodobna pominąć to, co niewidoczne, niewidzialne i anonimowe.

Jestem uwarunkowany jak Pies Pawłowa i widząc lub słysząc wybrane słowa nie mogę wyzbyć się reakcji. Tak właśnie jest i w tym przypadku i działa to na mnie siłą faktu.

Kolaż to metoda wizualizacji bazująca na przeświadczeniu, że wszyscy widzimy i wszyscy widzą mniej więcej to samo. Asemblaż dystansuje się wobec zagrożeń powodowanych jednowymiarową i płaską prezentacją. Muzyczny asemblaż może być kolażem, przez co przekracza płaskość wizualizacji. Odwołanie się do obrazów, a tym bardziej i lepiej – do portretów, czyni czytelnym kolejny szlak porozumień na podobnej ścieżce. Mówię tu o albumie Vienio – Profil Pokoleń vol. 1. O swoim pierwszym spotkaniu z tym albumem.

Wcześniej, tak przed dwudziestoma laty, byłem jednym z katafili, to znaczy należałem do grupy tych, którym sprawiało przyjemność i frajdę, wędrować kanałami i katakumbami paryskiego podziemia.

Od jakiegoś czasu w Agencji Protest Song trwają prace nad zupełnie nowym materiałem muzycznym. Metrowy dołączył do zespołu Fankatak i teraz w towarzystwie basu (Musiek), gitary elektrycznej (Wojaczek) oraz perkusji (Bulski) pracuje nad kolejnym albumem.